نفس زکیه کیست؟

   به نام حضرت حق

1-  نفس زکیه کیست؟ 

 شهادت نفس زکیه از نشانه های قطعی ظهور است . در مورد نسب این مرد اتفاق نظر وجود ندارد در روایات گاهی از او به عنوان «نفس زکیه» و «سید حسنی» یاد شده و برخی نیز او را (حسنی ) و برخی (حسینی) معرفی کرده اند. 

برخی احتمال داده اند که مراد از نفس زکیه « محمد بن عبدالله بن حسن» معروف به نفس زکیه است که در زمان امام صادق (ع) در منطقه ی «احجارزیت» در نزدیکی مدینه کشته شده که این احتمال به چند دلیل درست نیست :

 1- لازمه اش این است که این اتفاق پیش از تولد حضرت مهدی (عج) رخ داده باشد.

 2- در روایات قتل نفس زکیه میان رکن و مقام واقع شده نه در احجارزیت . 3- همچنین در روایات آمده که قتل نفس زکیه از نشانه های حتمی ظهور است، ولی محمد بن عبدالله،  سالها پیش از تولد حضرت مهدی(عج) ( در زمان امام صادق (ع) و در سال 145 ه . ق ) به قتل رسیده است. [11] 

برخی هم از اولاد امام حسن مجتبی (ع) معرفی کرده اند اما آن چه که مسلم است این است که او از نسل پیامبر(ص)  می باشد. 

در برخی از روایات هم از او به غلام تعبیر شده است و این ممکن است بدان جهت باشد که هنگام شهادت نوجوان یا جوان خواهد بود. [12]

 2-  جریان شهادت وی:

 ابو بصیر از امام صادق(ع) روایت می کند که فرمود: حضرت قائم (ع) هنگامی که آماده ی قیام باشد به یارانش می گوید: مردم مکه مرا نمی خواهند ولی من با فرستادن نماینده ی خویش ، حجت را بر آنان تمام می کنم. 

آنگاه به یکی از یاران خود می فرماید: به مکه برو و به مردم آن بگو : من فرستاده ی فلانم. او می گوید: ما خاندان رحمت و معدن رسالت و صاحب مقام خلافتیم و ذریه محمد (ص) و سلاله ی پیامبرانیم، به ما ظلم و ستم فراوان شده از روز در گذشت پیامبر (ص) تاکنون حق ما را غصب کرده اند اکنون از شما یاری می خواهیم، پس ما را یاری کنید.   وی به حسب دستور به مکه می رود و پیام او را ابلاغ میکند . مردم مکه او را دستگیر می کنند و ما بین رکن و مقام سرش را می برند و او نفس زکیه است. چون این خبر به حضرت قائم (ع) می رسد، با یارانش وارد قیام می شود.[13] لازم به ذکر است که شهادت نفس زکیه 15 روز قبل از قیام امام زمان (ع) اتفاق می افتد.

   1-   علت نامگذاری او به نفس زکیه:

 نفس زکیه یعنی فردی بی گناه و پاک، کسی که قتلی انجام نداده و جرمی ندارد.[14] و بدین جهت به او نفس زکیه می گویند، که بدون هیچ گناهی و جرمی ، تنها به خاطر رسانیدن پیام شفاهی حضرت مهدی(ع) به مردم مکه کشته می شود.[15]

 پنجمین علامت ظهور – خسف بیداء :

 1-   معنای خسف وبیداء  

خسف از نشانه های آخر الزمان و به معنای فرو رفتن در زیر زمین و زیر آوار ماندن به وسیلۀ زلزله ، سیل ، طوفان، و .... است و بیداء نام سرزمینی است میان مکه و مدینه. [16]

 بنابر این خسف بیداء یعنی فرو رفتن در سرزمین بیداء می باشد. البته علاوه بر این خسف، در روایات از وقوع چند خسف دیگر خبر داده شده ، اما دیگر خسوف به خلاف خسف بیداء که از علائم حتمی ظهور است، از علائم غیر حتمی می باشند.