روایت اول ((کتبه الحجت))

به نام حضرت حق

روایت اول

((کَتَبَتَ الحُجَة))

علامه حلی شنید یکی از علمای بزرگ اهل تسنن کتابی در رد شیعه نوشته است که عده ای را با آن
گمراه کرده ولی آن کتاب را در دسترس قرار نمی دهد. علامه مدتها به طور ناشناس در پیش آن عالم
سنی شاگردی کرد تا بلکه آن کتاب را بدست بیاورد و به حمایت از تشیع بر آن رد بنویسد تا آنکه از عالم
مذکور تقاضا کرد که چند روزی آن کتاب را در دسترس او قرار دهد.آن عالم حاضر شد تنها یک شب آن
کتاب را به علامه بدهد و گفت: من نذر کرده ام که این کتاب را بیش از یک شب به کسی ندهم.
علامه با اشتیاق تمام آن کتاب را به خانه آورد و تصمیم گرفت همان شب از تمام آن کتاب نسخه برداری
کند تا بعدا به رد مطالبش بپردازد. او مشغول نوشتن آن کتاب شد. چند صفحه ای نوشت. خسته شد و
خواب او را گرفت. در همین حال ناگاه دید مرد عربی وارد اتاق شد و گفت: ای علامه تو کاغذها را خط
کشی کن من برایت می نویسم.
علامه بی درنگ مشغول خط کشی شد ولی در همین حال خوابش برد. وقتی که بیدار شد دید تمام
کتاب را آن مرد عرب نوشته و در آخر کتاب این جمله به چشم می خورد: ((کتبه الحجت)) یعنی ((این کتاب را
حجت(امام زمان(ع)) نوشته است.))